ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ Ἀναζήτηση τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, λάθη καί ζωντανή ἐμπειρία. (Ἐπιστολή 3η)
μεγαλύτερο μέρος της καρδιάς μου, συχνά η σκέψη μου, και όπου πολλά μου είναι πολύτιμα. Αν έτσι θέλει ο Θεός, τότε δεν θλίβομαι ιδιαίτερα. Παρακαλώ μόνο να μη με αφήσει ποτέ και πουθενά. Εσένα και όλους σας φυλάγω στην καρδιά μου κάθε μέρα με μεγάλη αγάπη. Και όπου και αν βρίσκομαι, ελπίζω ότι η αγάπη αυτή δεν θα μειωθεί.
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ
Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου
Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ
Ἀναζήτηση τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ,
λάθη καί ζωντανή ἐμπειρία. (Ἐπιστολή 3η)
λάθη καί ζωντανή ἐμπειρία. (Ἐπιστολή 3η)
Ἐπιστολή: 2η
Είμαι χριστιανός, και συνεπώς δεν είμαι μοιρολάτρης. Αλλά ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις πραγματικά δύσκολων εσωτερικά αποφάσεων. Δεν είναι που φοβάμαι την ευθύνη ενώπιον του Θεού. Φοβάμαι τα λάθη. Κάθε φορά που προβαίνουμε σε ενέργεια η οποία δεν αντιστοιχεί πραγματικά στο «τέλειο θέλημα» του Θεού[1], η πείρα μας αποβαίνει αρνητική. Η αρνητική όμως πείρα δεν μπορεί να δώσει θετική γνώση. Στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να διεγείρει την έντονη επιθυμία να επωφεληθούμε κατά τον υπόλοιπο χρόνο, να παρακινήσει τη θέληση σε θετική ενέργεια. Μόνη της όμως δεν παρέχει θετικό αποτέλεσμα. (Το μοναδικό όφελος από αυτή είναι η δυνατότητα να συμβουλεύσουμε έπειτα κάποιον άλλο, για να μην ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο).
Τα αναφέρω όλα αυτά, για να σου εξηγήσω ότι αναζήτησα το θέλημα του Θεού όχι με ελαφρότητα, αλλά με μεγάλον ψυχικό κόπο και πολλή προσευχή. Και αν, όπως γνωρίζεις[2], ο Θεός ακούει την προσευχή, τότε προς το παρόν δεν υπάρχει για μένα δρόμος προς τα εκεί όπου βρίσκεται το
μεγαλύτερο μέρος της καρδιάς μου, συχνά η σκέψη μου, και όπου πολλά μου είναι πολύτιμα. Αν έτσι θέλει ο Θεός, τότε δεν θλίβομαι ιδιαίτερα. Παρακαλώ μόνο να μη με αφήσει ποτέ και πουθενά. Εσένα και όλους σας φυλάγω στην καρδιά μου κάθε μέρα με μεγάλη αγάπη. Και όπου και αν βρίσκομαι, ελπίζω ότι η αγάπη αυτή δεν θα μειωθεί.
Αν έστω και κάποτε έχουμε σαφείς μαρτυρίες ότι η προσευχή δεν παρέμεινε αναπάντητη, τότε η βεβαιότητα γι’ αυτό, ότι αυτή ποτέ δεν μένει χωρίς αποτέλεσμα, ενισχύεται [//71] στην καρδιά για πάντα. Έτσι ούτε μία ευλογία ούτε ένας καλός λόγος δεν μπορούν να εξαφανισθούν, ενώ τα άσχημα και τα κακά εξαλείφονται με τη μετάνοια, χωρίς να αφήνουν ίχνος στο αιώνιο είναι (όσο παράδοξο και λογικά αδύνατο και αν φαίνεται). Εξαφανίζεται η δύναμη των αρνητικών συνεπειών.
[1] Ρωμ. 12,2: «12.2 καὶ μὴ συσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον».
[2] Υπογραμμίζοντας τη λέξη αυτήν ο π. Σωφρόνιος δείχνει σαφώς ότι έχει υπ’ όψιν του εκείνη την προσωπική εμπειρία θεοκοινωνίας, την οποία κατείχε η Μαρία και την οποία αυτή διηγήθηκε στον π. Σωφρόνιο κατά τη διάρκεια προσωπικής συνομιλίας. Βλ. Εισαγωγή, σ. 23-24.
Ἐκδόσεις: Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ Ἀγγλίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου