ΣΤΟΝ ΠΑΘΟΝΤΑ ΚΥΡΙΟ

Τετάρτη, 31 Μαρτίου 2010

Στον Παθόντα Κύριο

."Δέσποτα Κύριε Ιησού Χριστέ, Σύ που έκλαψες για το φίλο Σου Λάζαρο και τα μάτια Σου έσταξαν δάκρυα λύπης και συμπάθειας, δέξου τα δάκρυα της πικρίας μου. Με τα πάθη Σου θεράπευσε τα πάθη μου. Με τα τραύματά Σου γιάτρεψε τα τραύματά μου. Με το Άγιο αίμα Σου άγνισε το αίμα μου και η ευωδία του ζωοποιού Σου σώματος ας μοσχομυρίσει και το δικό μου σώμα. Η χολή, που Σε πότισαν, ας γλυκάνει την ψυχή μου απ΄ τις πικρίες, που με πότισε ο αντίδικος. Το σώμα Σου, που το τάνυσαν πάνω στο Σταυρό, ας ανεβάσει σε Σένα το νου μου, που τον τράβηξαν κάτω οι δαίμονες. Το κεφάλι Σου, που έγειρε πάνω στο Σταυρό, ας υψώσει το δικό μου κεφάλι, που το ταπείνωσε ο εχθρός. Τα Πανάγια χέρια Σου, που καρφώθηκαν από τους απίστους στο Σταυρό, ας με τραβήξουν απ΄ τον γκρεμό του χαμού, όπως υποσχέθηκε το Πανάγιο Σου στόμα. Το πρόσωπό Σου, που δέχθηκε χτυπήματα και φτυσίματα από τους καταραμένους, ας ομορφήνει το πρόσωπό μου, που το ασχήμιναν οι ανομίες μου. Η ψυχή Σου, που απ΄το Σταυρό την παρέδωσες στον Πατέρα Σου, ας με οδηγήσει στη Χάρη Σου.
Δεν έχω καρδιά έμπονη για αναζήτησή Σου. Δεν έχω μετάνοια, ούτε κατάνυξη, πράγματα που φέρνουν τα παιδιά στην κληρονομιά τους. Δεν έχω, Κύριε, δάκρυ ικετευτικό. Σκοτίστηκε ο νους μου με τα βιοτικά και υλικά, και δεν έχει τη δύναμη να σε δει με πόνο και συμπάθεια. Πάγωσε η καρδιά μου απ΄το πλήθος των πειρασμών και δεν μπορεί να ζεσταθεί με τα δάκρυα της αγάπης για Σένα.
Αλλά Σύ, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησέ μου ολοκληρωμένη μετάνοια και καρδιά έμπονη για να βγω και να Σ΄αναζητήσω μ΄όλη μου την ψυχή, γιατί, χωρίς Εσένα, είμαι ξένος κάθε καλού. Χάρισέ μου, λοιπόν, Αγαθέ, την Χάρη Σου. Ο Πατέρας Σου... ας ξανακαινουργώσει μέσα μου την Εικόνα Σου. Σε εγκατέλειψα - μή μ΄εγκαταλείψεις. Μακρύνθηκα από Σένα - βγες να μ΄αναζητήσεις, να με βρεις και να με ξαναβάλεις στο κοπάδι των λογικών Σου προβάτων, και να με θρέψεις, μαζί μ΄αυτά, με τη χλόη των Θείων Σου μυστηρίων, των οποίων τόπος είναι η καθαρή καρδιά, στην οποία παρουσιάζεται και η έλλαμψη των αποκαλύψεών Σου, που είναι παρηγοριά κι αναψυχή γι΄αυτούς που κοπίασαν για Σένα με θλίψεις και ποικίλα βάσανα. Μακάρι ν΄αξιωθούμε κι εμείς να δούμε αυτή την έλλαμψη, με τη Χάρη και τη φιλανθρωπία Σου, Κύριε Ιησού Χριστέ, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν. "

.(Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

.

.

Στον κήπο της Γεσθημανής !

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Προσεύχεται απόψε ο Χριστός
στον ανθισμένο κήπο μοναχός Του
Ω ! πόσο Του πληγώνει την καρδιά
του Γολγοθά η οδύνη κι΄ ο Σταυρός Του !

Η νύκτα παραστέκει σιωπηλή
στην αγωνία Του Χριστού την τόση ,
κι΄ όμως δεν βρέθηκε κανείς
παρηγοριά Στον Λυτρωτή να δώσει.

Καθώς προσεύχεται με πόνο στην καρδιά
Ιδρώτας στάζει από το μέτωπό Του
Ω ! πόσο Του πληγώνει την καρδιά
του Γολγοθά η οδύνη κι΄ ο Σταυρός Του !........

Στ΄ αλήθεια , πόσο πόνο και πόση αγωνία
πέρασε αυτή τη νύκτα ο Αγαπημένος μας
Ιησούς Χριστός ! ...
Πόνεσε και μάτωσε η ψυχή Του απ΄ την πίκρα που ένοιωσε
βλέποντας την αχαριστία και την εγκατάλειψη στα πρόσωπα
των ανθρώπων που αγάπησε , που ευεργέτησε , που υπηρέτησε ...
Η προδοσία , η άρνηση , η εγκατάλειψη ...
όλα αυτά με τα οποία Τον πληγώνουμε κι΄ εμείς σήμερα .
Ας αναλογιστούμε κι΄ εμείς τις ευθύνες μας ...
Πόσο Τον κάναμε και πόνεσε ... πόσο Τον κάνουμε και πονεί ...
κι΄ Εκείνος , εξακολουθεί ακόμα να μας δέχεται , να μας ανέχεται ,
να μας αγαπά , και να σταυρώνεται για μας ...

..Εύχομαι στον κάθε διαβάτη , οδοιπόρο και συνοδοιπόρους της ζωής."Καλό βηματισμό για το υπόλοιπο της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας

και η Ένδοξος Ανάσταση Του Σωτήρα και Λυτρωτή μας ,

να πλημμυρίσει με Ανέσπερο και Ουράνιο Θείο Φως , ολονών τις ψυχές μας . "

.

Διαβάτης

.

.

Τρίτη, 30 Μαρτίου 2010

Κύριε , η εν πολλαίς αμαρτίαις ...

.Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά,
πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου.
Μα, ω Κύριε, πώς η θεότης Σου
μιλά μέσ΄ στην καρδιά μου!

Kύριε, προτού Σε κρύψει η εντάφια γη

από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα
κι απ΄ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή
Σου φέρνω μοσχοβολημένα μύρα.

Οίστρος με σέρνει ακολασίας...
Νυχτιά,σκοτάδι αφέγγαρο, άναστρο με ζώνει,
το σκοτάδι της αμαρτίας φωτιά
με καίει, με λιώνει.

Εσύ που από τα πέλαα τα νερά
τα υψώνεις νέφη, πάρε τα, Έρωτά μου,
κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά
τα δάκρυά μου.


Γύρε σ΄ εμέ.

Η ψυχή πώς πονεί !

Δέξου με Εσύ που δέχτηκες και γείραν
άφραστα ως εδώ κάτου οι ουρανοί.
και σάρκα επήραν.

Στ΄ άχραντά Σου τα πόδια, βασιλιά μου
Εσύ θα πέσω και θα στα φιλήσω,
και με της κεφαλής μου τα μαλλιά
θα στα σφουγγίσω.

Τ΄ άκουσεν η Εύα μέσ΄ στο αποσπερνό
της παράδεισος φως ν΄ αντιχτυπάνε,
κι αλαφιασμένη κρύφτηκε...
Πονώ, σώσε, έλεος κάνε.

Ψυχοσώστα, οι αμαρτίες μου λαός,
Τα αξεδιάλυτα ποιος θα ξεδιαλύσει ;
Αμέτρητό Σου το έλεος , ο Θεός !
Αβυσσος η κρίση .(Κωστή Παλαμά).«Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένιωσε τη θεότητά Σου,

γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό Σου κι έλεγε οδυρόμενη:

Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτίας κι ο έρωτας της αμαρτίας».

.

(Το τροπάριο της Κασσιανής, από τα απόστιχα ιδιόμελα του όρθρου της Μ. Τετάρτης)Στην αμαρτωλή γυναίκα που μετανιωμένη άλειψε τα πόδια του Κυρίου με μύρο και συγχωρήθηκε για τα αμαρτήματά της, γιατί έδειξε μεγάλη αγάπη και πίστη στον Κύριο είναι αφιερωμένη η Μεγάλη Τετάρτη.

Ο όρθρος ψάλλεται το βράδυ της Μεγάλης Τρίτης με το τροπάριο της Κασσιανής.
Η υμνογραφική παράδοση συγκρίνει τη μετάνοια της αμαρτωλής γυναίκας με το φοβερό ολίσθημα του Ιούδα και παραλληλίζει τις δύο ψυχικές καταστάσεις.

Η πόρνη ελευθερώνεται από την αμαρτία και μετανοεί, ενώ ο Ιούδας αιχμαλωτίζεται από τη φιλαργυρία και αποχωρίζεται απ’ τον Θεό.

.

.

Εύχομαι , η Μετάνοια ν΄ ανθίσει και στης δικής μας ψυχής τον μυστικό κήπο ,

και να την προσφέρουμε κι΄ εμείς σαν το πολύτιμο μύρο , προσφορά Στον Κύριο ,

καθώς οδεύει προς Το Θείο Πάθος Του , και τον φρικτό Γολγοθά Του !

.

Καλή συνέχεια σε κάθε διαβάτη και οδοιπόρο της ζωής .

Το Φως Της Αναστάσεως να πλημμυρίσει ολονών τις καρδιές μας .

.

Διαβάτης

.

.

.

Δευτέρα, 29 Μαρτίου 2010

Ανάμεσα στο πλήθος ... ποιος απ΄ όλους είμαι κι΄ εγώ ; . . .

."Από χθες ο Χριστός εισήλθε στο μονοπάτι της οδύνης Του αλλά και της φοβερής εκείνης μοναξιάς που θα τον περιβάλλει καθ’ όλη την εβδομάδα των Παθών. Η μοναξιά αρχίζει με μια παρεξήγηση: ο λαός περιμένει ότι η είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα θα είναι η θριαμβευτική διέλευση ενός πολιτικού αρχηγού, ενός ηγέτη που θα ελευθερώσει το λαό του από την καταπίεση και τη δουλεία, από αυτό που εκείνοι θεωρούν ως «α-θεΐα» – καθώς η λατρεία των ειδώλων αποτελεί την άρνηση του ζώντος Θεού.

.

Η μοναξιά θα γίνει ακόμη βαρύτερη, όταν ούτε οι μαθητές Του θα είναι σε θέση να Τον κατανοήσουν. Όταν κατά το Μυστικό Δείπνο, ο Χριστός θα τους μιλήσει για τελευταία φορά, εκείνοι θα αμφιβάλλουν διαρκώς για το ακριβές νόημα των λόγων του. Και αργότερα, όταν θα μπει στον Κήπο της Γεθσημανή λίγο πριν από το φρικτό θάνατο που πρόκειται να αντιμετωπίσει, οι πιο έμπιστοι μαθητές Του, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, θλιμμένοι, κουρασμένοι και χωρίς ελπίδα, θα αφεθούν να αποκοιμηθούν. Το αποκορύφωμα της μοναξιάς θα είναι η κραυγή του Χριστού πάνω στο Σταυρό: « Θεέ μου, Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες». Εγκαταλειμμένος από τους ανθρώπους, απορριμένος από το λαό του Ισραήλ, είναι τώρα αντιμέτωπος με τη ακραία ερημιά και πεθαίνει χωρίς Θεό, χωρίς ανθρώπους, μόνος, με μόνη την αγάπη Του για τον Θεό και την αγάπη Του για το γένος των ανθρώπων· πεθαίνει για χάρη του και για τη δόξα του Θεού.

Η θριαμβευτική Του είσοδος είναι και η αρχή του Πάθους Του. Ο κόσμος περίμενε αρχηγό και βασιλιά και βρίσκει το Σωτήρα των ψυχών τους. Τίποτε δεν χολώνει τον άνθρωπο τόσο πολύ όσο η ελπίδα που χάθηκε, που διαψεύσθηκε· κι αυτό εξηγεί γιατί οι άνθρωποι που μπόρεσαν να τον υποδεχθούν με τόση θέρμη, εκείνοι που υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες της ανάστασης του Λαζάρου και είχαν δει τα θαύματά Του, εκείνοι που είχαν ακούσει τη διδασκαλία Του και θαύμαζαν την κάθε Του λέξη όντες έτοιμοι να γίνουν μαθητές Του τον «καλό» καιρό, απομακρύνθηκαν από κοντά Του την ώρα του πάθους και του γύρισαν την πλάτη· λίγες ημέρες δε μετά φώναξαν «Σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν». Κι Εκείνος πέρασε όλες αυτές τις μέρες μόνος, γνωρίζοντας τι Τον περίμενε, εγκαταλειμμένος από όλους εκτός από τη Μητέρα Του, που παράστεκε σιωπηλά, όπως είχε κάνει σε όλη τη ζωή Της, μετέχοντας στην τραγική άνοδό Του στο Σταυρό· Εκείνη που είχε δεχθεί τον Ευαγγελισμό, το ευφρόσυνο νέο, αλλά και που είχε εν σιωπή ακούσει την προφητεία του Συμεών για τη ρομφαία που θα διαπερνούσε τη μητρική Της καρδιά.

Τις μέρες που έρχονται, δεν θα θυμηθούμε απλώς, αλλά θα παρασταθούμε στο Πάθος του Χριστού. Θα είμαστε μέρος του πλήθους που θα περικυκλώσει τον Χριστό, τους Μαθητές και τη Θεοτόκο. Καθώς θα ακούμε τα αναγνώσματα, καθώς θα παρακολουθούμε τις Ευχές της Εκκλησίας, καθώς οι εικόνες του Πάθους θα διαδέχονται η μία την άλλη μπροστά στα μάτια μας, ας θέσουμε στον εαυτό μας το ερώτημα: « Μέσα σ’ αυτό το πλήθος, πού βρίσκομαι εγώ, ποιός είμαι; Ένας Φαρισαίος; Ένας Γραμματέας; Ένας προδότης; Ένας δειλός; Ποιός; Ή μήπως στέκομαι ανάμεσα στους Αποστόλους;»…Μα και αυτούς τους κατέβαλε ο φόβος. Ο Πέτρος Τον αρνήθηκε τρεις φορές, ο Ιούδας τον πρόδωσε, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης αποκοιμήθηκαν την ώρα ακριβώς που ο Χριστός είχε ανάγκη από την ανθρώπινη αγάπη και υποστήριξη· οι άλλοι μαθητές τό ‘βαλαν στα πόδια· κανείς δεν έμεινε εκτός από τον Ιωάννη και τη Θεοτόκο, εκείνους που ήταν δεμένοι μαζί Του μ’ εκείνο το είδος της αγάπης που δεν γνωρίζει κανένα φόβο και είναι έτοιμη να μοιραστεί οτιδήποτε.

Ας ρωτήσουμε για άλλη μια φορά τον εαυτό μας ποιοι είμαστε και ποια είναι η θέση μας μέσα σ’ αυτό το πλήθος. Είμαστε με την ελπίδα ή με την απόγνωση, με τί; Και αν είμαστε με την αδιαφορία, τότε είμαστε κι εμείς μέρος του τρομακτικού πλήθους που περικύκλωνε τον Χριστό, που τον ακολουθούσε και τον άκουγε, αλλά μετά έφευγε· όπως θα φύγουμε κι εμείς από το ναό. Ο Εσταυρωμένος θα υψωθεί εδώ τη Μ. Πέμπτη κι εμείς θα διαβάζουμε το Ευαγγέλιο για το Σταυρό και τή Σταύρωση και το θάνατο – και μετά, τί; Ο Σταυρός θα συνεχίσει να στέκεται εδώ, αλλά εμείς θα πάμε να ξεκουραστούμε, θα πάμε σπίτι να φάμε, να κοιμηθούμε, να ετοιμαστούμε για τα έργα της επομένης. Την ίδια ώρα, ο Χριστός θα είναι στο Σταυρό, θα είναι στον τάφο. Πόσο φοβερό είναι να είμαστε ανήμποροι κι εμείς, όπως τότε οι μαθητές, να περάσουμε έστω μία μέρα, μία ώρα μαζί Του! Ας το σκεφθούμε, κι αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, τουλάχιστον ας αναγνωρίσουμε ποιοι είμαστε και πού βρισκόμαστε, και την τελική ώρα ας στραφούμε προς Αυτόν με την κραυγή, την έκκληση του ληστή: « Μνήσθητί μου, Κύριε, εν τη βασιλεία σου». "( Antony Bloom, Στο φως της Κρίσης του Θεού, Εκδ. Εν πλώ )

.

Κυριακή, 28 Μαρτίου 2010

Γλυκειέ Νυμφίε ...

." Ιησού , καθώς Σε βλέπω σήμερα,
.
Χλωμό , ιδρωμένο , πονεμένο ,
.
Σε νοιώθω δυο φορές Πατέρα μου,
.
και δυό φορές Αγαπημένο !
.
Δέξου να βρέξω εγώ τα χείλη Σου .
Γλυκειέ Νυμφίε , να τα δροσίσω, .και το ματόβρεκτο σου μέτωπο , .
με χέρι αγάπης να σπογγίσω ! "
.
.
.

Παρασκευή, 26 Μαρτίου 2010

Η ανθρώπινη συμμετοχή ...

."Ο Ιησούς Χριστός όταν ανάστησε τον Λάζαρο, ζήτησε εις τους παριστάμενους να μετακινήσουν τον λίθο..Το «παράδοξο» είναι πως, ως Θεός ο ίδιος, και ενώ ετοιμάζεται να αναστήσει ένα νεκρό,
τον Λάζαρο, ζητά την βοήθεια των ανθρώπων να μετακινήσουν τον λίθο που φράζει τον τάφο.

Δεν θα μπορούσε να το πράξει μοναχός Του όντας Θεός και ενώ ετοιμάζεται να επιτελέσει κάτι σπουδαιότερο, και δηλαδή την ανάσταση του Λαζάρου;
.
Ασφαλώς ναι. Εκείνο όμως που ζητά είναι και η προσπάθεια του ανθρώπου.

Ο Θεός ακούει και τις προσευχές και τα αιτήματα του ανθρώπου.

Αλλά θέλει να δει και προσπάθεια από τον τελευταίο.
.
Βάλε, του λέει, εσύ όσο μπορείς ως άνθρωπος

και Εγώ ο Ναζωραίος θα βάλω ΟΛΑ τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ ως Θεός σου. "
.
.

Πέμπτη, 25 Μαρτίου 2010

Χαίρε Μητέρα της ζωής !

.." Χαίρε Οσμή της Χριστού Ευωδίας !
Χαίρε ζωή μυστικής ευωχίας !
Χαίρε ακτίς νοητού ηλίου !
Χαίρε βολίς του αδύτου φέγγους !Χαίρε αστραπή τας ψυχάς καταλάμπουσα
Χαίρε ως βροντή τους εχθρούς καταπλήττουσα
Χαίρε ότι τόν πολύφωτον ανατέλλεις φωτισμόν
Χαίρε ότι το πολύρρυτον αναβλύζεις ποταμόν .
Χαίρε σκηνή του Θεού καί Λόγου
Χαίρε αγία αγίων μείζων
Χαίρε κιβωτέ χρυσωθείσα τω Πνεύματι
Χαίρε θησαυρέ της ζωής αδαπάνητε
Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε ! "
.
.
.
Χρόνια πολλά σε κάθε Διαβάτη , και Οδοιπόρο της ζωής .
Εύχομαι , η Γλυκειά Μάνα όλου του κόσμου ,
να συντροφεύει τον καθένα και την κάθεμιά μας
σε κάθε βήμα της ζωής μας , και να μας σκεπάζει από
κάθε κίνδυνο και παγίδα του πονηρού .
.
Διαβάτης
.
.

Τετάρτη, 24 Μαρτίου 2010

Πως ν΄ αλλάξεις τον άλλο !

."Είναι μεγάλη πλάνη να νομίζεις ότι με την προσπάθειά σου μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Ποτέ. Με τη ζωή σου, μπορεί. Με την προσπάθεια, με την ομιλία, την αντίθεση και όλα αυτά, ποτέ, ή πάρα πολύ σπάνια. Η αλλαγή, θα γίνει όταν έρθει η ώρα του Θεού. Εάν εσύ αλλάξεις τον εαυτό σου και γίνεις το ζωντανό παράδειγμα αυτού που θέλεις ν’ αλλάξεις, το ιδεώδες του, και σε δει ευτυχισμένη, τότε θ’ αλλάξει. Όταν προσεύχεται κανείς για έναν άνθρωπο, αυτό είναι εντάξει. Αλλά, όταν προσπαθεί να τον αλλάξει, όχι. Αυτό είναι μόνο στο Χέρι του Θεού. "(Γαβριηλίας Μοναχής.
Ασκητική της Αγάπης , Εκδ. Επτάλοφος. Σελ. 181)..
"Είναι καλύτερα να δίνης στον άλλον να καταλαβαίνει που φταίει, εφόσον το ζητήση, και να χτυπά μόνος του τον παλαιό του άνθρωπο, γιατί έτσι πονά λιγώτερο. Βλέπεις, κι ένα παιδάκι, όταν πέση μόνο του και χτυπήση, κλαίει λιγώτερο απ' ό,τι κλαίει, αν πέση, γιατί το έσπρωξε ένα άλλο παιδί. Για να πη κανείς στον άλλον να κάνη κάτι, πρέπει αυτός που θα το ακούση να είναι ταπεινός και αυτός που θα το πη να είναι δέκα φορές πιο ταπεινός και να προσπαθή να το εφαρμόζη αυτό που θα πη. Θα κάνω ενάμισι εγώ, για να πω στον άλλον να κάνη ένα, και πάλι θα σκεφθώ αν το πω. ".(γέροντας Παϊσιος
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ , Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ )
...........................................................................................
"Αν θέλεις να διορθώσεις κάποιον από τα σφάλματά του, μη νομίσεις ότι τον διορθώνεις με τη δική σου δύναμη. Προσευχήσου στο Θεό, τον «ετάζοντα καρδίας και νεφρούς» με όλη σου την ψυχή, να φωτίσει ο Ίδιος την καρδιά εκείνου του ανθρώπου. Αν ο Κύριος δει ότι πράγματι προσεύχεσαι από τα βάθη της καρδιάς σου, θα πραγματοποιήσει οπωσδήποτε την επιθυμία σου. Και εσύ, βλέποντας να εκπληρώνεται η επιθυμία σου από τη Θεία Χάρη, θα αναφωνήσεις ότι αυτή η θαυμάσια αλλαγή δεν ήταν δικό σου έργο αλλά της «δεξιάς του Υψίστου». "( Αγ. Ιωάννου της Κροστάνδης. Η εν Χριστώ ζωή μου. Εκδ, Αστήρ )

.

Τρίτη, 23 Μαρτίου 2010

Ο Θεός είναι Αγάπη !

."O Θεός είναι Αγάπη από την ίδια του τη φύση. Ο Θεός δεν κρίνει κανένα αλλά αγαπά πάντοτε όλους και όλα. Όπως ο ήλιος φωτίζει τον κόσμο επειδή είναι φως έτσι και ο Θεός αγαπά όλο τον κόσμο επειδή είναι Αγάπη.

Είναι αδύνατο ο άνθρωπος να εμποδίσει την διάχυση της Αγάπης του Θεού όπως είναι αδύνατο να εμποδίσει τη λάμψη του ηλιακού φωτός.

Είναι δυνατόν να κρυφτεί σε μια σκοτεινή περιοχή ή να δημιουργήσει σκιά. Με ανάλογο τρόπο μπορεί να κρυφτεί από την Αγάπη του Θεού κάτω από την σκιά της αμαρτίας.

.

Η Αγάπη του Θεού βέβαια επιμένει με μανική αγάπη να τον φωτίσει όπως και το το φως του ήλιου πέφτει αδιάκριτα σε όλα τα αντικείμενα. Ο άνθρωπος με την αμαρτία κρύβεται από την Αγάπη του Θεού. Η Αγάπη του Θεού επιμένει να κατακτήσει τον άνθρωπο.

Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από την Αγάπη του Θεού. Διότι η Αγάπη Του μας περιέχει, είναι παντού, πάντοτε και τα γεμίζει όλα. Το διάστημα της απόστασης που προξενεί η αμαρτία το καλύπτει η υπερβολή της Αγάπης του Θεού για τον αμαρτωλό. Το μέγεθος και η ένταση της Αγάπης του Θεού είναι ανάλογο με το μέγεθος της απομάκρυνσης μας από Αυτόν.

Το μωρό όταν βρίσκεται στην αγκαλιά της μητέρας του μπορεί να ασχολείται ή να παίζει με διάφορα παιχνίδια. Δίνει την εντύπωση ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για τα αντικείμενα παρά για την μητέρα του. Όταν όμως η μητέρα το αφήσει και απομακρυνθεί το μωρό παραπονιέται, κλαίει και ουρλιάζει για να επιστρέψει και πάλι στην αγκαλιά της.

.
Έτσι και εμείς όσο βρισκόμαστε στην αγκαλιά του Θεού φαίνεται πως αδιαφορούμε γι Αυτόν. Όταν όμως νιώσουμε την απομάκρυνση και την εγκατάλειψη στρεφόμαστε και πάλι προς Αυτόν και του φωνάζουμε και τον παρακαλούμε να μας πάρει και πάλι στην αγκαλιά Του.
Η ψυχή μας βρίσκει ανάπαυση και ουσιαστική χαρά μόνο στην αγκαλιά Του.

.

Αυτή η αγκαλιά , είναι ο Παράδεισος , η Βασιλεία των Ουρανών ,

η Γλυκειά Αιωνιότητα της αδιάπτωτης , Θείας Αγάπης ! ".( Του ψυχολόγου Νικήτα Καυκιού ,
Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα www.psyche.gr/ )

.

Παρασκευή, 19 Μαρτίου 2010

Σαν έχει ο μήνας 19 ...

. « Παράγγειλα στους Άγγελους ,
την έγνοια σου να έχουν ,
κι΄ οι Άγγελοι μου είπανε ...
Αγγέλους δεν προσέχουν » !
.
Ικέτευσα την Παναγιά
να σε κρατά κοντά της
Και μούπε πως τέτοιες ψυχές
γεμάτη ειν΄ η αγκαλιά της .
.
Τον είπα και Στον Κύριο
τον πόνο της ψυχής μου
Και η ματιά Του χάρισε
γαλήνη στη ψυχή μου ..
.
Μα η ψυχή μας δεν ξεχνά ,
ο πόνος την βαραίνει ,
είναι σαν απ΄ την αρχή
όλα να τα βιώνει .
.
Μα βρίσκω Θεία Παρηγοριά ,
μες τη ζεστή αγκαλιά Του
που ΄ν ανοικτή για όλους μας,
για όλα τα παιδιά Του .
.
Τον πόνο κάνω προσευχή ,
την θλίψη , ικεσία ,
και η ψυχή δροσίζεται
στη Θεία Παρουσία !
.... .
.Διαβάτης
( Αποτυπώματα προσωπικού ημερολογίου )..

Τετάρτη, 17 Μαρτίου 2010

Για την αγάπη Σου !

.

" Αν Σε αγαπώ Κύριε,

δεν το κάνω αυτό για τον Παράδεισο που μας υποσχέθηκες...

.
Αν φοβάμαι να πέσω στην αμαρτία,

ο λόγος δεν είναι η Κόλαση που μας απειλεί...

.
Ότι με ελκύει κοντά Σου, Κύριε,

δεν είναι τίποτα άλλο παρά μονάχα Εσύ...

.Εσύ που αγάπησες τόσο το πλάσμα Σου,

ώστε να σταυρωθείς γι' αυτό σαν κακούργος.
.
Σε αγαπώ τόσο, ώστε κι αν δεν υπήρχε Παράδεισος...
και πάλιν θα σε αναζητούσα . . .

.
Κι αν δεν υπήρχε Κόλαση . . .

και πάλιν θα σε λογάριαζα . . . "

.

.

.

.

Βραδιά Μοναδική !

.
Απλός , σεμνός , ταπεινός , μοναδικός . . .

Ήταν μια μαγευτική βραδυά ψες με τον Πέτρο Γαϊτάνο ,

να μας ταξιδεύει στα στενά σοκάκια της Αγίας Ιερουσαλήμ ,

να πορευόμαστε μαζί του την οδό του μαρτυρίου ,
να ζούμε την αγωνία Του Ιησού στον κήπο της Γεσθημανης ,

ν΄ ανεβαίνουμε τον ανηφορικό Γολγοθά ,

και να βιώνουμε στιγμή με στιγμή Τα Θεία Πάθη ,

να εισερχόμεθα Στον Πανάγιο Τάφο Του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού ,

και να γίνεται η ψυχή μας , ο μυστικός κήπος της δικής μας Γεσθημανης ,

και να ανεβαίνουμε για δυο μοναδικές ώρες απ΄ τα γιήνα στα Ουράνια !


" Δεν ήρθα απόψε εδώ για να σας πω απλά μερικούς ύμνους ,

ήρθα αλλά για να σας πω πόσο μας αγαπάει ο Θεός ! "


" Το πιο σημαντικό είναι να δίνεις αγάπη παρά να πέρνεις .

Η αγάπη είναι ο βασικός σκοπός , αφού είναι και η ουσία Του Θεού .

Δεν υπάρχει πιο τέλειος λόγος από Το Λόγο Του Θεού .

Είναι τόσο δύσκολο να λέμε στην εποχή μας , ότι όλα τα ανεχόμαστε ,

σε όλα εμπιστευόμαστε , για όλα ελπίζουμε και πως όλα τα υπομένουμε.

Η προσπάθεια όμως να βάλουμε βαθειά μες τη ψυχή μας αυτές τις έννοιες

και κάθε μέρα να τις φέρνουμε όλο και πιο κοντά μας , είναι μια ανοδική πορεία ,

για να γίνουμε πιο φωτεινοί , πιο αγνοί , πιο γαλήνιοι , πιο ολοκληρωμένοι .

Έτσι καταθέτω την πίστη μου , κάθε αναπνοή μου θέλω να βρίσκει πιο ταπεινό ,

πιο ευπρεπή , λιγότερο εγωιστή , λιγότερο περήφανο , λιγότερο ευερέσθητο,

περισσότερο μακρόθυμο , καλοσυνάτο , υποστηρικτή του καλού και του σωστού .

Κάθε μέρα ν΄ ανεβαίνω ένα σκαλοπάτι προς το καλύτερο .

Είμαι κι΄ εγώ ένας από σας , με πάθη , αδυναμίες , λάθη ...

Ανακαλύπτω Το Θεό μέσα απ΄ όσα υπάρχουν γύρω μου ,

κι΄ εκεί βρίσκω την πραγματική χαρά , και γαλήνη και είμαι ευτυχισμένος .


Μην πέσετε στην παγίδα και με νομίσετε ορθό στην πράξη των λόγων μου.

Βλέπω Το Φως και πορεύομαι προς την πηγή του.

Γύρω μου έχω πολύ σκοτάδι , και μερικές φορές , νομίζω , ο χαμένος ,

ότι μπορώ να δώσω ακτίδες στους άλλους.

Να εύχεστε να με φωτίζει ο Θεός , να κάνω κάτι πράγματι άξιο ,

μια και ότι καλό έρχεται είναι από Αυτόν , και ό,τι κακό από εμένα .

Συγχωρέστε μου την ευκολία να μιλώ για πράγματα σημαντικά και υψηλά ,

δεν έχω τίποτε άλλο να πω που να αξίζει , που να λέει ουσιαστικότερα

πράγματα από την ύλη μου , άλλωστε θέλημά Του , είναι ό,τι γίνεται .


Εύχομαι να χαθούμε χωρίς γυρισμό μέσα Στη Σοφία Του ,

να πνιγούμε Στην Δικαιη αγκαλιά Του ,

να λιώσουμε ως το τελευταίο νοητό μας κύτταρο Στην καιομένη αλήθεια Του . "


"Ας πορευθούμε με ειρήνη , με καλοσύνη , με αγάπη ,

προς τα Άγια Πάθη Του Ιησού Χριστού ,

κι΄ ας ζήσουμε με μιαν ανέκφραστη Χαρμολύπη ,

της ενδόξου Αναστάσεως , όχι μόνο σ΄ αυτή την επίγεια πορεία , αλλά στην αιωνιότητα . "


Τα δικά μου λόγια είναι περιττά στην πιο πάνω κατάθεση ψυχής .

Όμορφη κι΄ ευλογημένη πορεία σε όλους μας .

Την αγάπη μου .


Διαβάτης

Δευτέρα, 15 Μαρτίου 2010

Ευγνωμοσύνη !

.Η ζωή, με τη διαρκή και αδιάκοπη ευγνωμοσύνη παίρνει άλλη όψη.
Όλα γίνονται καλά, ευχάριστα, ευλογημένα.

.Όταν αποφασίσουμε να εκτιμούμε την καθημερινότητά μας,

θα συνειδητοποιήσουμε τι θησαυρό κατέχουμε,

πόσο πλούσιοι είμαστε και θα απολαμβάνουμε το κάθε τι στη ζωή μας, με αποτέλεσμα να είμαστε χαρούμενοι, και συγχρόνως μια ζωντανή πηγή χαράς και βοήθειας για τους γύρω μας.

.
Διαβάζοντας το πιο κάτω , πιστεύω θα συμφωνήσετε:Είμαι ευγνώμων!Για τη γυναίκα μου που κάποτε προλαβαίνει να μου φτιάξει έστω μια σαλάτα για να φάω,
επειδή είναι σπίτι μαζί μου και όχι έξω με κάποιον άλλον ίσως.

.
Για τον άντρα μου που κάθεται στον καναπέ, έστω και χωρίς να κάνει τίποτα,
γιατί είναι στο σπίτι μαζί μου και όχι έξω στα μπαρ με παρέες.

Για την έφηβη κόρη μου που δε θέλει να πλύνει τα πιάτα,
γιατί τουλάχιστον μένει στο σπίτι μαζί μας και δε γυρνάει στους δρόμους.

Για τους φόρους που πληρώνω,
γιατί αυτό σημαίνει ότι έχω δουλειά.

Για το καθάρισμα που έχω να κάνω μετά από ένα τραπέζι, στο πάτωμα και στη μοκέτα,
γιατί αυτό σημαίνει ότι ήμουν με τους φίλους μου.

Για τα ρούχα μου που έχουν αρχίσει και με στενεύουν,
γιατί αυτό σημαίνει ότι έχω να φάω.

Για τη σκιά που με ακολουθεί καθώς δουλεύω,
γιατί αυτό σημαίνει ότι έχει λιακάδα.

Για το γρασίδι που θέλει κούρεμα, για τα παράθυρα που θέλουν καθάρισμα και για την αποχέτευση που θέλει φτιάξιμο, γιατί αυτό σημαίνει ότι έχω σπίτι.

Για όλα τα παράπονα που ακούω για την κυβέρνηση,
γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε ελευθερία να εκφραζόμαστε.

Για τη θέση παρκαρίσματος που βρήκα στην άλλη άκρη του τετραγώνου,
γιατί αυτό σημαίνει ότι μπορώ να περπατήσω, αλλά και γιατί έχω αυτοκίνητο.

Για τον τεράστιο λογαριασμό για το πετρέλαιο θέρμανσης ,
γιατί σημαίνει ότι έχουμε ζέστη.

Για την κυρία στο πίσω κάθισμα της εκκλησίας που ψάλλει παράφωνα,
γιατί αυτό σημαίνει ότι μπορώ να ακούω.

Για τη στοίβα από άπλυτα και για τη στοίβα για σίδερο,
γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε ρούχα να φοράμε και οικογένεια που τα λερώνει.

Για την κούραση που νιώθω και για τα πόδια μου που πονάνε στο τέλος της ημέρας,
γιατί σημαίνει ότι μπόρεσα να δουλέψω σκληρά.

Για το ξυπνητήρι που χτυπάει νωρίς το πρωί ,
γιατί σημαίνει ότι είμαι ζωντανός.

Και τελικά, για την τεράστια αλληλογραφία που πρέπει να διαβάσω και να απαντήσω,
γιατί σημαίνει ότι έχω φίλους που με σκέφτονται.

Κάθε ένα από αυτά τα αγαθά, τα δώρα, τις δυνατότητες που έχουμε,
είναι χαρισμένο από τον ίδιο τον Κύριό μας και Θεό Δημιουργό μας,

.που Αυτός δίνει ζωή και πνοή και τα πάντα,

και που ποτέ δεν εγκατέλειψε τα πλάσματά Του,
αλλά τα περιποιείται με φροντίδα και στοργή καθημερινή.

( Αναδημοσίευση από Πνευματική Αρμονία )

.

.

Καλό απόγευμα σε όλους .

.

.

.

Πλησιάζουμε ...

.
Βρισκόμαστε ήδη στην πέμπτη εβδομάδα των νηστειών

της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ,
.και η πορεία μας συνεχίζεται .

Ο αγώνας όχι και τόσο εύκολος ...

Οι πειρασμοί και οι παγίδες του πονηρού πολλές ,

όμως μόνοι δεν μείναμε ούτε λεπτό .

Έχουμε συνοδοιπόρο και σύμμαχο στον αγώνα μας .


Έχουμε συνεπιβάτη δυνατό και ατρόμητο , στο τραίνο της ζωής μας .

Έχουμε σύντροφο πιστό , και όσο δύσκολη κι΄ αν είναι η πορεία,
.
αισθανόμαστε μια σιγουριά , ότι το τέρμα δεν αργεί ,
.
ότι το τέρμα θα μας χαρίσει χαρές μοναδικές ,
.
και η απόλαυση του κόπου μας θάναι γλυκειά ,
,
γιατί θάναι συμμετοχή σε κοινό τραπέζι με Τον Αγαπημένο ,
.
και Αναστημένο μας Διδάσκαλο Ιησού Χριστό .
.
Ας μην αποκάμνουμε απ΄ την πορεία ,
.
ας συνεχίζουμε αγόγγυστα και ειρηνικά την ανάβασή μας ,
.
προς Τον Ουρανό , που άρχισε ήδη να φέγγει Το Θείο Φως της Αναστάσεως .
.
.
Καλή δύναμη και καλή συνέχεια στου καθενός τον αγώνα και την πορεία .
.
Πλησιάζουμε συνοδοιπόροι ... το τέρμα δεν είναι μακρυά ...
.
Καλή σας μέρα ,
.
.
Διαβάτης
.
.

Τετάρτη, 10 Μαρτίου 2010

Η Πορεία συνεχίζεται . . .

..
Αφού λοιπόν , ανεβήκαμε τα δύο προηγούμενα σκαλοπατάκια ,

αφού είδαμε και νοιώσαμε και καταλάβαμε τον αδελφό μας ,

και αφού καταλάβαμε και εντοπίσαμε τα λάθη μας ,

και απολογηθήκαμε , και ζητήσαμε τη συγνώμη μας , απ΄ Τον Θεό , κι΄ απ΄ τους ανθρώπους ,
ώρα να συναντήσουμε και Τον Θεό ! .....
Ώρα να ξεκινήσουμε μια πορεία προς την Αγία Πόλη , την Ιερουσαλήμ ,

και να ζήσουμε τα γεγονότα από κοντά .

Ας περπατήσουμε μαζί με Τον Ιησού και τους μαθητές Του

στα στενά δρομάκια της Αγίας Πόλης του 33 μ.χ. ,

ας Τον συνοδεύσουμε ως τον κήπο της Γεσθημανης ,

ας προσευχηθούμε κι΄ εμείς , ας νοιώσουμε κι΄ εμείς για λίγο ,

την αγωνία και τον πόνο που έζησε Εκείνος , εκείνες τις μέρες ...
.
Ας αισθανθούμε Τον ιδρώτα που έσταζε από Το Μέτωπό Του ,
.
προσευχόμενος Στον Ουράνιο Πατέρα , και αισθανόμενος
.
την εγκατάλειψη , ακόμα κι΄ από τους δικούς Του Ανθρώπους .

Ας δούμε την Παναγία μας από κοντά ... πόσο πόνεσε ... πόσο μάτωσε

η καρδιά της ...

Ας σκύψουμε ταπεινά κι΄ ευλαβικά ενώπιών Του ,
.
μα κι΄ ενώπιων Της Μητέρας Του , της Γλυκειάς μας Παναγιάς ,

κι΄ ας αφήσουμε την καρδιά μας να ξεχειλίσει , και να πει απλά :

Ε υ χ α ρ ι σ τ ώ !

.
Ας σιωπήσουμε , μπροστά Στο Πάθος Του ,

και στο Μεγαλείο Της Αγάπης Του ! ....Δεν χωράνε άλλα λόγια μπροστά σ΄ όλο αυτό το Μεγαλείο ! ...
.

Ας ξεκινήσουμε , συνοδοιπόροι , και διαβάτες , αυτήν την Μοναδική Πορεία .Αφήνοντας πίσω μας τον κακό μας εαυτό , τα πάθη και τον εγωισμό μας .
Ας πορευθούμε με Αγάπη και ειρήνη στις ψυχές μας ,
για να συναντήσουμε κι΄ εμείς Τον Νυμφίο και Λυτρωτή της ψυχής μας.
Καλή δύναμη σε όλους μας.

Διαβάτης
.
.

Πέμπτη, 4 Μαρτίου 2010

Στην συνέχεια . . .

.

Για να δούμε αγαπημένε μου διαβάτη, αγαπημένε οδοιπόρε, και λοιποί συνοδοιπόροι στην πορεία της ζωής μας , αν έχουμε κάμει κάποια μικρή πρόοδο στον αγώνα μας !

Τι έγινε διαβάτη μου ; Τι έγινε ψυχή μου ; ...

Ξεκλείδωσες τη φυλακή της καρδιάς σου ;

Βγήκες για λίγο απ΄ το " εγώ " σου ;...

Είδες για λίγο τον αδελφό σου ;

.

.

Ένοιωσες τον πόνο του συνανθρώπου σου ,

άκουσες το πρόβλημα του διπλανού σου ,

δέκτηκες λίγο στις πλάτες σου λίγο βάρος απ΄ το πρόβλημα κάποιου άλλου ;

Στερήθηκες λίγο απ΄ το χρόνο σου για να μιλήσεις μ΄ ένα μοναχικό άτομο ;

Ξόδεψες λίγο απ΄ την καρδιά σου για τον άλλο ;

Τώρα θα μου πεις , πόσο μπορείς ν΄ αλλάξεις απ΄ την μια στιγμή στην άλλη .

Οι μέριμνες και οι ασχολίες πολλές στην καθημερινότητά σου . Έχεις δίκαιο .

Δεν έχει σημασία . . . κάνε εσύ μιαν αρχή , και μπορείς να συνεχίσεις και αργότερα.

Ο διπλανός σου δεν θα φύγει . Πάντα θα είναι εκεί.

Και θα περιμένει την αγάπη σου , και την προσφορά σου .

Εσύ είσαι που είσαι ο τυφλός , και δεν τον βλέπεις.

Και βλέπεις μόνο τον δικό σου εαυτό , τη δική σου ευημερία ,

και τη δική σου καλοπέραση.

Ξύπνα λοιπόν . Ξεκλείδωσ΄ την καρδιά σου .

Βγες απ΄ το καβούκι σου . . .

Ακόμα την κρατάς κλειστή ; . . .

Αφού γίνει λοιπόν το τώρα , προχωράμε και στο μετά ...

Πόσες φορές διαβάτη μου , πίκρανες τον αδελφό σου ,

την μητέρα σου ,τον πατέρα σου , το παιδί σου , τον άνθρωπό σου ,

τον όποιον συνάνθρωπό σου , με την συμπεριφορά σου ; . . .

Πολλές θα μου πεις ! ... Ίσως άθελά σου .

Αυτό όμως δεν είναι ελαφρυντικό .

Πόσες φορές τους ζήτησες συγνώμη ; ....

Είναι ίσως η σημερινή μέρα , η μοναδική στιγμή να το κάνεις .

Ανάλαβε την κάθε ευθύνη των πράξεών σου ,

και ζήτησε ταπεινά συγνώμη , απ΄ Τον Θεό ,

κι΄ απ΄ τον συνάνθρωπό σου .

Διώξε κάθε κακία και εγωισμό από μέσα σου ,

και πες εγώ έφταιξα , συγνώμη αν σας πλήγωσα ,

συγνώμη αν σας στεναχώρησα ,

συγνώμη αν σας έφερα σε δύσκολη θέση ,

συγνώμη για τον κακό και ιδιόρυθμό μου εαυτό . Σ υ γ ν ώ μ η !

Έχει μεγάλη δύναμη αυτή η λέξη ,

κι΄ άμα την πεις ταπεινά και ειλικρινά ,

η μεγαλύτερη ανάπαυση θα απλωθεί στην δικιά σου κουρασμένη ψυχή ,

και θα γαληνέψεις , και θα ηρεμήσεις ,

και θα νοιώσεις τη συμφιλίωση να κυριαρχεί .

Όμως πάνω απ΄ όλα , θα νοιώσεις πως η συγνώμη σου γίνεται

αποδεκτή κι΄ απ΄ Τον Θεό , για όσα και ενώπιών Αυτού έφταιξες ,

και έτσι θα μπορέσεις να βρεις ανάπαυση και ειρήνη στη ψυχή σου .

.

Καλή συνέχεια σ΄ αυτήν την όμορφη πορεία ...

Οδεύουμε ολοταχώς προς μεγάλα και σημαντικά γεγονότα ,

που εύχομαι για τον καθένα , να σημαδέψουν ανεξήτηλα

την πορεία της ζωής μας , και να μας κάνουν

ν΄ αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο

Τον Αγαπημένο μας Διδάσκαλο Ιησού Χριστό .

Όλοι μας έχουμε στους ώμους μας το βάρος των σφαλμάτων μας.

Δύο μεγάλα " Συγνώμη " , έχουν την δύναμη να σηκώσουν αυτό το βάρος.

Ένα στον αδελφό μας , και ένα Στο Θεό μας . Ας μην τα αναβάλλουμε .

.

Καλή δύναμη και καλή συνέχεια στην πορεία , στον κάθε διαβάτη ,

οδοιπόρο και συνοδοιπόρους της ζωής .

.

Διαβάτης

.

Τρίτη, 2 Μαρτίου 2010

Τ ώ ρ α . . .

. ..
Αυτές τις μέρες , ας ξεφύγουμε λίγο απ΄ τον εαυτό μας.
Ας βγούμε για λίγο απ΄ την ασφικτικά κλεισμένη φυλακή του " εγώ " μας .

Απ΄ το καβούκι μας , που σαν χελώνες και σαλιγγάρια κρυφοκουρνιάζουμε μέσα.

.
Ας ανοίξουμε τα παράθυρα της καρδιάς μας , κι΄ ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.

.Την άλλη βδομάδα ...

και πάλιν δεν θα προλαμβαίνουμε,

μες τα πολλά τρεχάματα που θάχουμε ...
Γι΄ αυτό ... τώρα ... σήμερα , όχι αύριο , όχι μετά .

.

.

.Ας δούμε τον συνάνθρωπό μας , τον διπλανό μας, τον αδελφό μας .
Ας προσφέρουμε απλόχερα αγάπη απ΄ την καρδιά μας .

.
Ας θυσιάσουμε λίγο απ΄ το χρόνο μας , σε κάποιο μοναχικό
συνάνθρωπό μας , που θέλει δυό κουβέντες να μοιραστεί .

.Ας δώσουμε παρηγοριά , σε κάποιον που πονάει , για κάποιον λόγο .

.Ας πάμε βόλτα με τα παιδιά μας , κι΄ ας ακούσουμε τι έχουν να μας πουν ,
χωρίς να βιαζόμαστε , γιατί " κάτι " άλλο περιμένει ...

.Ας ακούσουμε υπομονετικά,τον άνθρωπό μας , για τα τόσα που τον
απασχολούν καθημερινά , κι΄ ας μην πούμε τίποτα .

Να νοιώσει όμως , πως τον ακούσαμε , πως τον νοιώσαμε , πως τον κατανοήσαμε ...

.Ας τρέξουμε , ακόμα και με τη σκέψη μας , με την προσευχή μας , σε κάποιους συνανθρώπους μας , που έχασαν αγαπημένες τους ψυχές πρόσφατα ,

και δεν έχουν ξεπεράσει ακόμα τον πόνο , και ας μιλήσουμε Στον Κύριο γι΄ αυτούς .

.
Ας πούμε και δυό λόγια προσευχής , για όσους βρίσκονται στο κρεβάτι του πόνου ,
σε κάποιο νοσοκομείο , και δίνουν τη δική τους μάχη ,

και βαδίζουν το δικό τους γολγοθά , και αυτοί , και οι δικοί τους άνθρωποι . . .

.Καιρός να βγούμε απ΄ το "εγώ " μας .
Καιρός να κοιτάξουμε στα μάτια τον αδελφό μας . . .
και μέσα σ΄ αυτά τα μάτια . . . θα δούμε Τον Θεό !

.

Ας το κάνουμε τ ώ ρ α αγαπημένοι μου διαβάτες , οδοιπόροι και ταξιδιώτες της ζωής.

Το αύριο δεν ανήκει σε κανένα μας . Μονάχα Στο Θεό .

.Εύχομαι , οι μέρες του καθενός μας νάναι όμορφες , ειρηνικές , κι΄ ευλογημένες ,

και Φως Ιησού Χριστού να φωτίζει το διάβα μας .
Καλή συνέχεια σε τούτη την πορεία της σαρακοστής , " προς τα Ιεροσόλυμα " ,

και την ποθούμενη Ανάσταση μες τις καρδιές μας